toe

onverbogen	toe
verbogen	(alleen; predicaat)

Nederlands

(erfwoord), via Middelnederlands toe van Oudnederlands tuo, bijwoordelijke vorm van tot, als ‘bijwoord van richting’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1] ^[2] ^[3] ^[4]
ht: van Hebreeuws ט״ו ht , letterwoord dat 15 uitdrukt met de getalswaarden van Hebreeuwse letters als 6 + 9 (ו‎ en ט‎), ter vermijding van 5 + 10 (ה‎ en י‎) dat te veel op יָהּ en , een verkorting van de naam van God zou lijken

toe

prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord.
ertoe: hij behoort niet tot die groep ->hij behoort er niet toe.
bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord
bijv. toezeggen: ik zeg niets toe.
tot ... toe met genitief van een werkwoord
«... tot bloedens toe.»
.. totdat men ging bloeden

toe

toe

toe

Het woord toe staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "toe" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.^[5]

toe

toen
«Sestig mense is gister uit die River Club ontruim toe die walle van die Liesbeekrivier in Observatory oorstroom het. »
Zestig mensen zijn gisteren uit de River Club geëvacueerd, toen de kades van de Liesbeekrivier in Observatory overstroomden.