genitief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  genitief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ge·ni·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘tweede naamval’ voor het eerst aangetroffen in 1633
• Van Latijn genitivus.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	genitief	genitieven
verkleinwoord	genitiefje	genitiefjes

Zelfstandig naamwoord

genitief m

1. (grammatica) één van de 8 naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, maar tegenwoordig vooral een bezitsrelatie aanduidt

Synoniemen

• tweede naamval

Hyperoniemen

• naamval

Afgeleide begrippen

• absolute genitief
• genitief-s
• Saksische genitief

Verwante begrippen

• ablatief
• accusatief
• datief
• locatief
• nominatief
• vocatief

Vertalingen

    1. één van de 8 naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, maar tegenwoordig vooral een bezitsrelatie aanduidt   

Duits: Genitiv (de) m Engels: genitive case (en), genitive (en) Fins: genetiivi (fi), omanto (fi) Frans: génitif (fr) m Fries: genetyf (fy) g

Italiaans: caso genitivo (it) m, genitivo (it) m Pools: dopełniacz (pl) m Spaans: genitivo (es) m Tsjechisch: genitiv (cs) m onbezield Russisch: родительный падеж (ru) m

Gangbaarheid

• Het woord genitief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'genitief' herkend door:

61 %	van de Nederlanders;
93 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen