casus

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  casus    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkasʏs / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• ca·sus

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘geval’ voor het eerst aangetroffen in 1621
• van Latijn casus: "gebeurtenis, voorval"; oorspronkelijk voltooid deelwoord van cadere, "vallen".

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	casus	casussen, casus
verkleinwoord	casusje	casusjes

Zelfstandig naamwoord

de casus m

1. (taalkunde) een naamval

   • De Duitse zwakke flexie drukt namelijk nog een casus- en getalsonderscheid uit, al is het aantal distincties dat door de zwakke flexie wordt uitgedrukt aanzienlijk lager dan in de sterke flexie. 

2. (wetenschap) een of meer concrete voorbeelden van iets in de praktijk, vooral gebruikt in wetenschappelijke uitleg en cursussen

   • Hoewel de casus fictief is, zijn de situaties zo veel mogelijk gebaseerd op de realiteit. 

Synoniemen

• [1] naamval
• [2] praktijkvoorbeeld, voorbeeldcasus

Afgeleide begrippen

• [1] casusgrammatica, casusonderscheid, casustoekenner
• [2] casuïstiek, casusstudie

Vertalingen

    1. een naamval   

Duits: Fall (de) m, Kasus (de) m Baskisch: kasu (eu) Engels: case (en) Frans: cas (fr) m Hongaars: eset (hu) Italiaans: caso (it) m Noors: kasus (no) m

Pools: przypadek (pl) m Portugees: caso (pt) m Servisch: падеж (sr) Spaans: caso (es) m Turks: ismin hali (tr) (hâ:li) Zweeds: kasus (sv)

    2. concrete voorbeeld(en) van iets in de praktijk, vooral gebruikt in wetenschappelijke uitleg en cursussen   

Duits: Vorbild (de) o Engels: case (en) Frans: exemple (fr) m Italiaans: esempio (it) m

Portugees: exemplo (pt) m Spaans: ejemplo (es) m Zweeds: förebild (sv)

Gangbaarheid

• Het woord casus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "casus" herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
90 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

Latijn

Zelfstandig naamwoord

cāsus m

1.  val zn , valpartij
2.  casus zn  [1],  geval zn 
3.  toeval zn 
4. gebeurtenis
5. ongeluk
6. (taalkunde)  casus zn  [2], naamval

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	cāsus	cāsūs
genitief	cāsūs	cāsuum
datief	cāsuī (cāsū)	cāsibus
accusatief	cāsum	cāsūs
vocatief	cāsus	cāsūs
ablatief	cāsū	cāsibus

Turks

Zelfstandig naamwoord

casus

1. spion, verspieder