horen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
horen	horend
gehoor	gehoord
-	hoorbaar

Uitspraak

• Geluid:  horen    (hulp, bestand)
• IPA: /hɔː.rən/
• SAMPA: /hor@n/

Woordafbreking

• ho·ren

Woordherkomst en -opbouw

• afkomstig van: Middelnederlands: horen Oudnederlands: hōren Germaans: *hauzijanan/*hauzjan Indo-Europees: *h₂ḱh₂owsyé-

  Verwant in Germaans: West: Engels: hear (Angelsaksisch: hȳran), Duits: hören, (Oudhoogduits: hōren), Fries: hearre (Oudfries: hēra) Noord: Zweeds: höra, Deens/Noors: høre, (Nynorsk: høyra, Oudnoords: heyra), IJslands: heyra, Faeröers: hoyra Oost: Gotisch: hausjan

  Verwant in andere Indo-Europese talen: Grieks: ακούω (el)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
horen /'hɔː.rə(n)/	hoorde /'hɔːr.də/	gehoord /ɣə.'hɔːrt/
zwak -d	volledig

Werkwoord

horen

1. overgankelijk geluid waarnemen met het oor

   ▸ Ik vond het verbijsterend om te horen hoeveel indruk de trail destijds op deze man had gemaakt.

2. absoluut thuishoren, behoren

   ▸ Een potje schieten hoort er voor de lokale rednecks in de woestijn kennelijk gewoon bij in het weekend.

   ▸ "Liesbeth is een bescheiden, dankbare vrouw", vertelt Boeijen. "Een heel erg prettig iemand om mee samen te werken. Lekker eigenwijs, dat hoort ook."

Verwante begrippen

• luisteren

Hyponiemen

   

aanhoren afhoren behoren mishoren onderhoren ophoren overhoren rondhoren terughoren thuishoren toehoren uithoren verhoren wederhoren

Afgeleide begrippen

   

gehoor gehorig grondhorig hardhorig hofhorig hoorapparaat hoorbaar hoorbril hoorbuis hoorcollege hoorcommissie hoorder hoorfout hoorprobleem hoorprocedure hoorspel hoorster hoortoestel hoorvermogen hoorwinkel hoorzitting horendol horendrager horer horig saamhorig samenhorig verhoor

Uitdrukkingen en gezegden

• Horen, zien en zwijgen

Wegkijken van iets dat eigenlijk veroordeeld zou moeten worden, uit vrees voor negatieve gevolgen die er anders zouden kunnen zijn

• Voor wat hoort wat

Tegenover een verleende dienst moet ook een wederdienst staan

• Wie niet horen wil, moet [maar] voelen

Wie geen of onvoldoende aandacht besteedt aan hetgeen gezegd wordt, moet daar maar de gevolgen van ondervinden

Vertalingen

    1. waarnemen met het oor zonder er noodzakelijkerwijs aandacht aan te besteden   

Albanees: dëgjon (sq) Angelsaksisch: hyran (ang), hȳran (ang) Arabisch: سمع (ar), سمع (ar) Nadjdi-Arabisch: avdu (ars) Bosnisch: čuti (bs), slušati (bs) Bretons: kleved (br) Catalaans: sentir (ca), oir (ca) Chinees: 听 (zh) (tīng) Deens: høre (da) Duits: hören (de) Engels: hear (en) Faeröers: hoyra (fo) Fins: kuulla (fi) Frans: entendre (fr) Grieks: ακούω (el) (akoúo) Hebreeuws: שמע (he) Hongaars: hall (hu) Ido: audar (io) Iers: clois (ga), cluin (ga) Indonesisch: dengar (id) Italiaans: sentire (it), udire (it) Japans: 聞く (ja) Koerdisch: bîstin (ku), guh lê bûn (ku), بیستن (ku)

Koreaans: 듣다 (ko) (deudda, deutda) Kroatisch: čuti (hr), slušati (hr) Latijn: audire (la) Manx: clin (gv) Nahuatl: caqui (nah) Noors: høre (no) Oudnoords: East hǫra, West heyra Occitaans: ausir (oc) Perzisch: شنیدن (fa) (šenīdan) Pools: słyszeć (pl) Portugees: ouvir (pt), escutar (pt) Roemeens: auzi (ro) Russisch: слышать (ru) Schots-Gaelisch: cluinn (gd) Servisch: Cyrillisch: чути (sr), слушати (sr) Westers: čuti (sr), slušati (sr) Sloveens: slišati (sl) Spaans: oír (es), oir (es) Telugu: విను (te) (vinu) Tsjechisch: slyšet (cs) Turks: duymak (tr), işitmek (tr) Vietnamees: nghe (vi) Zweeds: höra (sv)

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	horen	horens
verkleinwoord	horentje	horentjes

Zelfstandig naamwoord

de horen m

1. hoorn

Hyponiemen

   

Chinese schijfhoren IJslandse slanke noordhoren IJslandse tepelhoren alpenhoren althoren ammonshoren asgrauwe tolhoren bashoren bassethoren blauwgestreepte schaalhoren bolle duinhoren brandhoren de biecht horen eekhoren eenhoren erbij horen geaderde stekelhoren gekielde noordhoren gekielde schijfhoren geknobbelde tolhoren genavelde tolhoren geronde schijfhoren geruite rondmondhoren gestreepte pegelhoren gevlochten fuikhoren gewone dekselhoren gewone fluweelhoren gewone priktolhoren gewone schaalhoren gewone schotelhoren gewone tritonshoren gezwollen slanke noordhoren gezwollen tolhoren gladde schijfhoren glanzende agaathoren glanzende schijfhoren glanzende tepelhoren glashoren grofgeribde fuikhoren grote scheefhoren grote tepelhoren hertshoren hoekige schijfhoren jachthoren jenkins' waterhoren kinkhoren kleine fuikhoren kleine scheefhoren kleine schijfhoren koehoren kromhoren kruithoren middelste agaathoren midwinterhoren misthoren neushoren noordhoren oubliehoren ovale boothoren penhoren platte schaalhoren platte schijfhoren posthoren puntige blaashoren ramshoren roomhoren ruwe schaalhoren schaalhoren scheefhoren schijfhoren slanke agaathoren slanke duinhoren slanke knobbelhoren slanke noordhoren spoelhoren spreekhoren stekelhoren telefoonhoren tot wederhoren tritonshoren valse oubliehoren verdikte fuikhoren vergeten schorshoren vlakke schijfhoren voelhoren waldhoren witte schijfhoren

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	horen	-
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

het horen o

1. het gehoor, het in staat zijn om te kunnen horen

Gangbaarheid

• Het woord horen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "horen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.