wan

vervoeging van
	wannen

Nederlands

[A] zn (de): van Middelnederlands wan/wanne dat via Oudnederlands is ontleend aan Latijn vannus, in de betekenis van ‘mand om koren te zuiveren’ voor het eerst aangetroffen in 847 (in de plaatsnaam Vuambace nu: Wambaix ) ^[1]^[2]^[3]
- [2]: (verkorting) van wanmolen
[A] ww: wannen ww zonder de uitgang -en, met dezelfde herkomst als het zn
[B] bn: van Middelnederlands wan "ontbrekend, onvolledig" ^[4]^[5]
[B] zn (het): zelfstandig gebruikt bn ^[6]

[A] de wan v / m

[A] wan

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wannen
- Ik wan.
gebiedende wijs van wannen
- Wan!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wannen
- Wan je?

[B] wan

Vooral nog gangbaar als eerste deel van samenstellingen. Deze moeten worden onderscheiden van de samenstellingen met "wan" zn of ww volgens etymologie [A]. Omdat het bijvoeglijk naamwoord in het hedendaags Nederlands niet meer gangbaar is, wordt soms ook wel van het voorvoegsel "wan-" gesproken. Dit vormt vooral samenstellingen met zelfstandige naamwoorden, zoals "mis-" vooral samenstellingen met werkwoorden vormt en het echte voorvoegsel on- afleidingen van bijvoeglijke naamwoorden maakt, allemaal met een negatieve betekenis. Het voorvoegsel dys- heeft een vergelijkbare betekenis bij woorden die oorspronkelijk uit het Latijn of Grieks komen.

1. gebrekkig, schadelijk, slecht, verkeerd

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	wan	wannen
verkleinwoord	wannetje	wannetjes

[B] het wan o

(bosbouw) (bouwkunde) minder bruikbare deel van een balk of plank dat bij het verzagen uit een stam niet glad en recht is gemaakt
holte of oneffenheid in een stuk hout
gaatje of lek
stuk ijzer dat in het spongat van een vat kan worden gestoken zodat het vat met een touw dat aan het midden van het ijzer is bevestigd kan worden opgehesen
(visserij) ruimte die in een gevulde ton vrijkomt als de vis door het zouten krimpt