• wan·klank

dewanklankv/m

  1. (muziek) een geluid dat de muziek verstoort
    • De voobijrazende brandweer veroorzaakte met zijn luide sirene een wanklank tijdens het concert. 
  2. overdrachtelijk een gebeurtenis of daad die de sfeer bederft
    • De enige wanklank tijdens het geslaagde feest was de ruzie die uitbrak tussen de broer van de bruidegom en die van de bruid. 
94 %van de Nederlanders;
82 %van de Vlamingen.[2]