burger

Nederlands

[A] erfwoord via Middelnederlands borger / borghere van Oudnederlands burgeri "inwoner van een versterkte plaats", in de betekenis van ‘inwoner van stad, lid van een staat’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]^[2]
[B] uit het Engels burger, verkorting van hamburger; oorspronkelijk een verwijzing naar goed vlees uit de Duitse stad Hamburg

[A] de burger m

inwoner van een stad of staat die bepaalde wettelijke rechten en plichten heeft
- Met de privilegebrief kende de landheer aan de burgers van een stad een zekere mate van autonomie toe. (feodaal rechtstelsel, middeleeuwen)
- De burgers van de stad staken bij deze ramp zelf de handen uit de mouwen.
lid van de burgerbevolking, in tegenstelling tot een strijdende partij of ordedienst
- Door een aanval van de Afghaanse luchtmacht in de provincie Kunduz zijn mogelijk vijftig burgers om het leven gekomen.^[3]
▸ Ze waren begonnen met het vermoorden van burgers door niet alleen Berlijn maar ook andere Duitse steden te bombarderen.^[4]
inwoner van een land of stad die niet van adellijke afkomst is
▸ Ikzelf hoop dat je net als je vader en opa jezelf in de eerste plaats zult zien als citoyen, burger, Letang.^[5]

1. inwoner van een stad of staat die bepaalde wettelijke rechten en plichten heeft

2. lid van de burgerbevolking, in tegenstelling tot een strijdende partij of ordedienst

[B] de burger m

(voeding) als schijf gevormd en gebakken of gegrild kleingehakt, met kruiden vermengd vlees uit rund en/of varken, of iets vergelijkbaars
▸ Bij het bestellen van de burgers kregen we bijna nooit de vraag hoe we onze burger gebakken wilden hebben. Vreemd, want dat is wel standaard bij het bestellen van biefstuk.^[6]
(voeding) in twee helften gesneden broodje met daartussen een schijf gebakken of gegrild rundergehakt of iets vergelijkbaars, met saus en groenten
▸ Na dagen lopen was het eindelijk zover, ik stond extra vroeg op en kon niet wachten totdat ik die befaamde burger in mijn handen had.^[7]