jou

vervoeging van
	jouen

Nederlands

In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1330 ^[1] ^[2] ^[3]

jou

tweede persoon enkelvoud accusatief (datief) informeel
- Hij heeft jou gezien (lijdend voorwerp).
- Hij heeft jou dit gegeven (meewerkend voorwerp).
- Hij heeft achter jou gelopen (na voorzetsel).

onbenadrukt je, formeel U, onderwerp jij

1.

jou

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van jouen
- Ik jou.
gebiedende wijs van jouen
- Jou!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van jouen
- Jou je?

Het woord jou staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "jou" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[4]

jou

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1^e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2^e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2^e persoon (formeel)	u	u	u	u
2^e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3^e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3^e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3^e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm