objectief

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘zich bepalend tot de feiten’ voor het eerst aangetroffen in 1847 ^[1]
Naamwoord van handeling van objectiveren
afgeleid van het Franse objectif of daarvoor van het Latijnse 'obiectivus'

het objectief o

(optica) de lens (of het lenzenstelsel) van een optisch instrument (bijvoorbeeld een microscoop of verrekijker) die zich het dichtst bij het te bekijken voorwerp ('object') bevindt
- Een camera met een verwisselbare objectieven.

1. lens

objectief

waarneembaar.
niet beïnvloed door persoonlijke meningen, belangen of ideeën
- De commissie bracht een objectief verslag over het gebeurde uit.

1. waarneembaar

2. onpartijdig, volgens de feiten, neutraal

objectief

op een onpartijdige, neutrale wijze; zich aan de feiten houdend
- De commissie heeft het geval objectief onderzocht.
▸ `Vind je niet dat Venetië ook iets triests heeft? Als je Piazza San Marco zo overziet, zou je objectief gezien moeten vaststellen dat het er druk is. Toch maakt het plein een wezenloze en verlaten indruk, alsof het met zijn gedachten ergens anders is.^[2]

▸ Niemand sprak Martina tegen en het vervolg van de discussie werd zowel ingetogener als ingewikkelder, zoals toen ze de verschillen begonnen uit te spitten tussen objectieve en subjectieve redenen voor een Sovjetpoging om de hervormingspolitiek met geweld te stoppen.^[3]

1. onpartijdig, volgens de feiten, neutraal

Het woord objectief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[4]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	objectief	objectieven
verkleinwoord	objectiefje	objectiefjes