borg

vervoeging van
	borgen

vervoeging van
	bergen

Nederlands

Van Middelnederlands borgh, Protogermaans *burg-. Etymologisch verwant met o.a. bergen, Oudfries borg/borgia/burgia, Engels borrow. ^[1].
In de betekenis van ‘waarborg’ voor het eerst aangetroffen in 1237 ^[2]

de borg m

(financieel) iemand die garant staat voor een eventueel te betalen bedrag, de borgsteller
- Hij was bereid als borg op te treden.
(financieel) borgsom, borgtocht, waarborgsom, cautie, onderpand
- Als je het huurhuis weer in de originele staat aflevert krijg je de borg terug.
(dierkunde) een gecastreerd mannetjesvarken
(techniek) ketting of touw om iets mee vast te zetten, of een daarvoor bedoeld machineonderdeel

1. iemand die garant staat voor een eventueel te betalen bedrag

2. borgsom, borgtocht, waarborgsom, cautie

3. een gecastreerd mannetjesvarken

borg

enkelvoud verleden tijd van bergen
- Ik borg.
- Jij borg.
- Hij, zij, het borg.

borg

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van borgen
- Ik borg.
gebiedende wijs van borgen
- Borg!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van borgen
- Borg je?

Het woord borg staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

99 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.^[3]

Naar frequentie	1286

borg, v

(bouwkunde) burcht, kasteel, vesting
(geologie) klip, rots
(politiek) gemeente, stad, grootstad
«Flestar borgir hafa miðbæjarkjarna.»
De meeste steden hebben een centrale kern.
(spel) vrije ruimte in kinderspel (waar je niet "gepakt" kunt worden)