cultus
- cul·tus
- Van het Latijnse cultus, in de betekenis van ‘godsverering, eredienst’ voor het eerst aangetroffen in 1824 [1] [2][3]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | cultus | culten cultussen |
| verkleinwoord | - | - |
de cultus m
- (religie) verering van een godheid, godsverering, eredienst
- ▸ De cultus van Apis nam dankzij de nieuwe Hellenistische god Sarapis nog meer toe in populariteit en zou deze populariteit behouden tot het christendom de ‘heidense’ religieuze gebruiken zou overstemmen in de publieke – en ongetwijfeld ook in de private – sfeer.[4]
- overdreven, dweepzieke aandacht
- ▸ De cultus rond Elon Musk: hoog tijd dat we kritischer gaan nadenken over deze ‘Homo Zeus’, die ons van de ene hype naar de andere sleept[5]
- [1] cult, eredienst, verering, verheerlijken, verheerlijking
1.
- Het woord cultus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "cultus" herkend door:
| 86 % | van de Nederlanders; |
| 93 % | van de Vlamingen.[6] |
- Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "cultus" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Weblink bron “Historie.nl” (12 oktober 2021)
- ↑ Weblink bron Xavier Verellen“Business AM” (1 maart 2021)
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
cultus
- cul·tus
| enkelvoud | meervoud |
|---|---|
| cultus | cultuses |
cultus
cultus m
- (landbouw) cultivering, het bebouwen van grond
- (religie) dienst, verering
- (religie) cultus, sekte
- verfijning, cultuur, elegantie
- kleding, uiterlijke verschijning
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | cultus | cultūs |
| genitief | cultūs | cultuum |
| datief | cultuī (cultū) | cultibus |
| accusatief | cultum | cultūs |
| vocatief | cultus | cultūs |
| ablatief | cultū | cultibus |
cultus
- voltooid lijdend deelwoord van colo;
| enkelvoud | meervoud | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | |
| nominatief | cultus | culta | cultum | cultī | cultae | culta |
| genitief | cultī | cultae | cultī | cultōrum | cultārum | cultōrum |
| datief | cultō | cultae | cultō | cultīs | cultīs | cultīs |
| accusatief | cultum | cultam | cultum | cultōs | cultās | culta |
| ablatief | cultō | cultā | cultō | cultīs | cultīs | cultīs |
| vocatief | culte | culta | cultum | cultī | cultae | culta |
| Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): cultior | ||||||
| Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): cultissimus | ||||||