variant
- va·ri·ant
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘afwijking van de norm’ voor het eerst aangetroffen in 1824 [1]
- Naamwoord van handeling van variëren met het achtervoegsel -ant [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | variant | varianten |
| verkleinwoord | variantje | variantjes |
- vorm die enigszins van het gebruikelijke afwijkt, terwijl het in de basis wel om hetzelfde gaat
- elke vertakking in de oplossing van een dam- of schaakprobleem wordt een variant genoemd
- alfavariant, bètavariant, chivariant, deltavariant, epsilonvariant, ètavariant, gammavariant, jotavariant, kappavariant, lambdavariant, muvariant, nuvariant, omegavariant, omikronvariant, phivariant, pivariant, psivariant, rhovariant, sigmavariant, tauvariant, thètavariant, xivariant, ypsilonvariant, zètavariant
- Het woord variant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "variant" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 98 % | van de Vlamingen.[4] |
- Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "variant" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ variant op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
variant