WikiWoordenboek

hale

  • ha·le
vervoeging van
halen

hale

  1. aanvoegende wijs van halen
    • De drommel hale me als ik het begrijp. 
  • Werkwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hala, dat van het Nederduitse woord halen komt
  • Zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hali
Naar frequentie 4316
stamtijd
onbepaalde
wijs		 tegenwoordige
tijd		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
hale
haler
halede
halet
volledig

hale

  1. (langzaam en gelijkmatig) trekken, eruittrekken
  2. (figuurlijk) eruit halen
  3. (figuurlijk) slepen
  4. halen
  • [4]: hale ind på
  • [4]: hale torsk i land
    [1]: hive torsk i land
    [1]: trække torsk i land
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   hale     halen     haler     halerne  
genitief   hales     halens     halers     halernes  

hale, g

  1. (zoötomie) staart (van een dier)
  2. (anatomie) achterwerk, billen, kont, zitvlak
  3. (astronomie) staart (van een komeet)
  4. (figuurlijk) achterdeel, achterkant (b.v. van een trein of een vliegtuig)
  5. (figuurlijk) een staartachtige streep of rij (b.v. van kinderen)
  • [1]: busket hale
een dichtbegroeide staart
  • [1]: kort hale
een korte staart
  • [1]: lang hale
een lange staart
  • [1]: logre med halen
kwispelen met zijn staart
  • [1]: binde i halen på
een financiële steun verlenen aan
  • [1]: krølle på halen (historien, ..)
clou, topper (in een verhaal, in een gevecht, ...
  • [1]: stikke halen mellem benene
de staart tussen de benen trekken
  • [2]: bide sig selv i halen
je heel erg ergeren aan een eigen fout
  • [2]: falde på halen
diep onder de indruk zijn
  • [2]: hverken hoved eller hale
    [5]: uden hoved eller hale
    [5]: uden hoved og hale
krakkemikkig in elkaar zitten
zonder concept en structuur
  • [2]: sætte sig på halen
vallen, zodat je landt op de billen
  • [5]: i halen af
    i halen på
direct achterna
    vervoeging van
    haler

    hale

    1. eerste en derde persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van haler
    2. eerste en derde persoon enkelvoud tegenwoordige aanvoegende wijs (subjonctif présent) van haler
    3. tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van haler
    • Werkwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hala, dat van het Nederduitse woord halen komt
    • Zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hali
    Naar frequentie 6293
    vervoeging
    onbepaalde wijs hale hale
    tegenwoordige tijd haler haler
    verleden tijd hala
    halet    		 halte
    voltooid
    deelwoord    		 hala
    halet    		 halt
    onvoltooid
    deelwoord    		 halende halende
    lijdende vorm hales hales
    gebiedende wijs hal hal
    vervoegingsklasse Klasse 1 zwak Klasse 2 zwak
    opmerking optioneel

    hale

    1. onovergankelijk (krachtig en gelijkmatig) trekken
    2. onovergankelijk slepen
    3. onovergankelijk halen
    • [3]: hale seieren i land
    de overwinning in het land halen
    de zege halen
      enkelvoud meervoud
    onbepaald bepaald onbepaald bepaald
    nominatief   hale     halen     haler     halene  
    genitief   hales     halens     halers     halenes  

    hale, m

    1. (zoötomie) staart (van een dier)
    2. (anatomie) achterwerk, billen, kont, zitvlak
    3. (astronomie) staart (van een komeet)
      «Kometen har en lang, lysende hale.»
      De komeet heeft een lange, lichtgevende staart.
    4. (figuurlijk) achterdeel, achterkant (b.v. van een trein of een vliegtuig)
    5. (figuurlijk) een staartachtige streep of rij (b.v. van kinderen)
    • [1]: logre med halen
    kwispelen met zijn staart
    • [1]: stikke halen mellem beina
    de staart tussen de benen trekken
    ook: zich beschaamd terugtrekken
    • [2]: sette seg på halen
    zich op de billen zetten
    • Werkwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hala, dat van het Nederduitse woord halen komt
    • Zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hali
    vervoeging
    onbepaalde wijs hale
    hala    		 hale
    hala
    tegenwoordige tijd halar haler
    verleden tijd hala halte
    voltooid
    deelwoord    		 hala halt
    onvoltooid
    deelwoord    		 halande halande
    lijdende vorm halast halast
    gebiedende wijs hal
    hala
    hale    		 hal
    vervoegingsklasse Klasse 1 zwak Klasse 2 zwak
    opmerking optioneel optioneel

    hale

    1. onovergankelijk (krachtig en gelijkmatig) trekken
    2. onovergankelijk slepen
    3. onovergankelijk halen
    • [3]: hale sigeren i land
    de overwinning in het land halen
    de zege halen
      enkelvoud meervoud
    onbepaald bepaald onbepaald bepaald
    nominatief   hale     halen     halar     halane  

    hale m

    1. (zoötomie) staart (van een dier)
    2. (anatomie) achterwerk, billen, kont, zitvlak
    3. (astronomie) staart (van een komeet)
      «Kometen hadde ein lang, lysande hale.»
      De komeet had een lange, lichtgevende staart.
    4. (figuurlijk) achterdeel, achterkant (b.v. van een trein of een vliegtuig)
    5. (figuurlijk) een staartachtige streep of rij (b.v. van kinderen)
    • [1]: logre med halen
    kwispelen met zijn staart
    • [1]: stikke halen mellem beina
    de staart tussen de benen trekken
    ook: zich beschaamd terugtrekken
    vervoeging van
    halar

    hale

    1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
    2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
    3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
    • ha·le

    hale

    1. datief enkelvoud van hala
    2. locatief enkelvoud van hala
    • ha·le

    hale

    1. datief enkelvoud van hal
    Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=hale&oldid=5063358"