leen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  leen    (hulp, bestand)
• IPA: / len / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /len/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /len/

Woordafbreking

• leen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘wat men voor tijdelijk gebruik ontvangt’ voor het eerst aangetroffen in 1215
• Middelnederlands ‘leengoed, lening’, ontwikkeld uit Oergermaans *laih(w)na-, afgeleid uit de Indo-Europese wortel *leikʷ- ‘overlaten’, waartoe ook behoren Oudiers -léici ‘laten gaan’, airlicud ‘lenen’, Latijn linquere ‘verlaten’, Oudgrieks leípein ‘ver-, achterlaten’ en Litouws laikýti ‘houden’. Evenals Duits Lehen ‘leengoed’, Fries lien en Zweeds lån ‘lening’.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	leen	lenen
verkleinwoord	leentje	leentjes

Zelfstandig naamwoord

het leen o

1. (leenstelsel) onroerend goed (bijv. land, ambt of geldelijke inkomsten) dat door de leenheer voor genot en gebruik werd uitgeleend aan de vazal, in ruil voor een verplichting van persoonlijke trouw, militaire bijstand en belastinginkomsten

   • Vlaanderen was eerst een leen van het Franse Rijk, later van het Duitse. 

2. (economie) ontvangen goed voor tijdelijk gebruik; lening
3. te ~: tijdelijk aan een ander dan de eigenaar in handen gegeven

   • Hij had dit boek al enige tijd te leen. 

Synoniemen

• [1] leengoed
• [2] lening

Hyponiemen

• (feodaal): bedeleen, konkelleen, onderleen, rijksleen, spilleleen, zadelleen, zonneleen, zwaardleen
• (tijdelijk gebruikt goed): bruikleen, verbruikleen

Afgeleide begrippen

• geleen, lener, lening

    samenstellingen

leenbank leenbreuk leenbrief leendepot leeneed leenfiets leengeld leengoed leenheer leenhof leenman leenmoeder leenrecht leenroerig leenspreuk leenstaat leenstelsel leenvader leenvergoeding leenverhouding leenvertaling leenvolger leenvorst leenwoord

Vertalingen

    1. leengoed; vastgoed dat door de heer aan zijn vazal ten gebruike werd afgestaan   

Duits: Lehen (de) o Engels: fief (en) Frans: fief (fr) m Italiaans: feudo (it) m

Portugees: feudo (pt) m Spaans: feudo (es) m

Werkwoord

vervoeging van
lenen

leen

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van lenen
   

   • Ik leen. 

2. gebiedende wijs van lenen
   

   • Leen! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van lenen
   

   • Leen je? 

Gangbaarheid

• Het woord leen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "leen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Afrikaans

stamtijd
infinitief	voltooid deelwoord
leen	geleen
	volledig

Werkwoord

leen

1. lenen

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	leen	lene

Zelfstandig naamwoord

leen

1. (geschiedenis) leen
2. te ~: idem

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
leer

leen

1. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van leer