courant
Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
- cou·rant
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gangbaar’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1554 [1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | courant | couranten |
| verkleinwoord | courantje | courantjes |
Zelfstandig naamwoord
de courant v
- (verouderd), (media) klassiek massamedium, gedrukt op papier en gericht op het verspreiden van nieuws (die meestal dagelijks verschijnt)
- De courant kwam twee keer per week uit.
Synoniemen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
1. massamedium
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | courant | couranter | courantst |
| verbogen | courante | courantere | courantste |
| partitief | courants | couranters | - |
Bijvoeglijk naamwoord
courant
- wat gebruikelijk (in omloop) is
- Dit woord is niet erg courant meer.
- achtergevoegd: lopend
- Wilt u een rekening courant?
Synoniemen
- [1] gangbaar
Antoniemen
Hyponiemen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord courant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "courant" herkend door:
| 96 % | van de Nederlanders; |
| 95 % | van de Vlamingen.[2] |
Verwijzingen
- ↑ "courant" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Frans
Werkwoord
courant
- tegenwoordig deelwoord (participe présent) van courir
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| mannelijk | courant | courants |
| vrouwelijk | courante | courantes |
Bijvoeglijk naamwoord
courant