braaf

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  braaf    (hulp, bestand)
• IPA: / braf / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• braaf

Woordherkomst en -opbouw

• Van Frans brave, al dan niet via Italiaans bravo. Verder te herleiden tot Latijn barbarus en uiteindelijk Grieks βάρβαρος (zie ook barbaar).
• De betekenis was oorspronkelijk "dapper, onbevreesd". Voor het eerst aangetroffen in het jaar 1379. In de moderne betekenis ‘eerzaam, gehoorzaam’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1769

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	braaf	braver	braafst
verbogen	brave	bravere	braafste
partitief	braafs	bravers	-

Bijvoeglijk naamwoord

braaf

1. bereid om de geldende regels in acht te nemen, gehoorzaam

   • Hij was niet altijd de braafste van de klas. 
   • Meisjes zijn vaak braver dan de ondeugende jongens. 

2. (pejoratief) weinig vernieuwend

   ▸ Hebt u het portret gezien boven de haard? U herkent zonder twijfel de markante en nobele trekken van Niccoló Paganini. Ik zal de eerste zijn om uw gelijk te beamen wanneer u zegt dat het in schilderkundig opzicht geen meesterwerk betreft. Het is gemaakt door een brave, mindere meester, die er zelfs in zijn tijd niet om bekendstond dat hij zijn tijd vooruit was.

3. (wiskunde) intuïtieve, gemakkelijk manipuleerbare eigenschappen hebbend

   • Een functie is braaf als ze eindige afgeleiden van alle orden heeft in alle punten, en geen discontinuïteiten heeft. 

4. kuis
5. (verouderd) moed bezittend
6. (verouderd) statig

   ▸ [...] gaet by seker Burger die een Dochter met een Oogh hadde, seggende: Wat sult ghy my geven, indien ik u een braaf Karel tot een Swager bestel?

Hyponiemen

• [1], [2] (intensivering) doodbraaf, inbraaf

Antoniemen

• [1] ondeugend, stout
• [5] dapper, moedig, onbevreesd, onversaagd, onverschrokken

Uitdrukkingen en gezegden

• [1,2,4] brave hendrik
• Het braafste jongetje van de klas

Iemand die de regels opvallend goed (het beste van iedereen) naleeft; vaak figuurlijk gebruikt, bijvoorbeeld in een geopolitieke context voor landen die zich het beste aan internationaal geldende afspraken houden

Bijwoord

braaf

1. (verouderd) in hoge mate, danig, erg, heel, zeer

   • Hij kan braaf drinken. 

Gangbaarheid

• Het woord braaf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "braaf" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.