• stoor·nis

destoornisv

  1. (medisch) afwezigheid of afwijking van een functie die tot de normale menselijke ontwikkeling behoort
  2. (psychologie) een psychische aandoening waardoor de normale gang van zaken wordt bemoeilijkt
    • Een bipolaire stoornis is een ziekte van de hersenen waardoor mensen extreme stemmingen kunnen krijgen. 
99 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.[2]