• stoor·nis
enkelvoud meervoud
naamwoord stoornis stoornissen
verkleinwoord stoornisje stoornisjes

de stoornisv

  1. (medisch) afwezigheid of afwijking van een functie die tot de normale menselijke ontwikkeling behoort
  2. (psychologie) een psychische aandoening waardoor de normale gang van zaken wordt bemoeilijkt
    • Een bipolaire stoornis is een ziekte van de hersenen waardoor mensen extreme stemmingen kunnen krijgen. 
99 % van de Nederlanders;
100 % van de Vlamingen.[2]