stemmingsstoornis

  • stem·mings·stoor·nis
enkelvoud meervoud
naamwoord stemmingsstoornis stemmingsstoornissen
verkleinwoord - -

de stemmingsstoornisv

  1. (psychologie) stoornis waarbij de gemoedsstemming of emotie van de patiënt ziekelijk is verstoord of niet past bij de situatie waarin hij verkeert