knal

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  knal    (hulp, bestand)
• IPA: / knɑl / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• knal

Woordherkomst en -opbouw

• waarschijnlijk van Duits Knall
  • [2] In de betekenis van “geweldig, cool”, aangetroffen sinds 1919.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	knal	knallen
verkleinwoord	knalletje	knalletjes

Zelfstandig naamwoord

de knal m

1. kort, hard en luid geluid als van een ontploffing

   • We hoorden een knal en zagen een rookpluim. 

   ▸ Na een gigantische knal vlak boven ons hoofd stonden de stoere jonge gasten binnen tien seconden ook binnen. Zelfs zij waren zich rot geschrokken van de klap, en beseften dat het nu menens was.

2. versterkend voorvoegsel (spreektaal) gebruikt als eerste deel van een samenstelling om de eigenschap van het tweede deel van de samenstelling te benadrukken of de kwaliteit ervan te versterken

   ▸ Jammer dat er geen knalfeest mocht zijn met publiek; in 2019 was het nog zwart van de mensen buiten en keek men in vijfentwintig bioscopen mee.

   1. (bij kleuren) opvallend verzadigde en heldere schakering
      Bij deze samenstellingen ligt de klemtoon op het tweede deel.

      ▸ Ook wat de kleuren betreft, - de klare kleuren waarin de schilder zwelgt. Want heeft men ooit knalrood en karmozijn, zacht purper en oud goud, smaragd en amethyst, en wat niet van doorzichtige nuancen tusschen dat al, zich in stouter samenspel vloeiender ja stroomender zien voegen?

Hyponiemen

• oerknal

Afgeleide begrippen

    1. kort, hard geluid

geknal knalapparaat knalbal knaldemper knaleffect knalgas knalhard knalkurk knalkwik knalpijp knalpot knalvuurwerk knalzilver knalzuur knaller

    2. versterkend voorvoegsel

knalfuif knalblauw knalgeel knalgroen knalhard knalkleur knaloranje knalpaars knalprijs knalrood knalroze

Vertalingen

    1.   

Engels: crack (en)

	stellend
onverbogen	knal
verbogen	(alleen predicaat)

Bijvoeglijk naamwoord

knal

1. (jongerentaal) (verouderd) buitengewoon, geweldig (“vooral in jonge-meisjestaal”)

   ▸ Zeg, 't lijkt me griezelig, as die man je kietelen wil.’ Ze stond stil en lachte. ‘Ik ben zanderig, 't is knal, 't is reuze.

Werkwoord

vervoeging van
knallen

knal

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van knallen
   

   • Ik knal. 

2. gebiedende wijs van knallen
   

   • Knal! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van knallen
   

   • Knal je? 

Gangbaarheid

• Het woord knal staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "knal" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Afrikaans

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	knal	knalle

Zelfstandig naamwoord

knal

1. knal