zijne

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  zijne    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈzɛi̯nə/

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3e persoon (onzijdig)	zijn z'n (ervan)	zijne
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Woordafbreking

• zij·ne

Bezittelijk voornaamwoord

zijne

1. zelfstandige vorm van zijn, derde persoon enkelvoud mannelijk

   • Is dit kopje nu het zijne of is het het jouwe? 

   ▸ Opgelucht plaatste ik mijn tent vlak bij de zijne, maar merkte dat ik nog steeds zwaar adem haalde vanwege de hoogte.

2. (verouderd) verbogen vorm van zijn

   • Zijne Majesteit komt op bezoek. 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	zijne	zijnen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de zijne v / m

1. zelfstandig gebruikt bezittelijk voornaamwoord: een persoon die tot hem behoort

   • Deze man is een van de zijnen. 

Uitdrukkingen en gezegden

• ieder het zijne

men krijgt wat men verdient

Opmerkingen

• Grammaticaal zijn bovenstaande vormen ook geldig voor het onzijdig, maar zij worden vrijwel alleen voor mannelijke personen gebruikt.

Gangbaarheid

• Het woord 'zijne' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zijne" herkend door:

96 %	van de Nederlanders;
80 %	van de Vlamingen.