wankel

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  wankel    (hulp, bestand)
• IPA: /'wɑŋkəl/

Woordafbreking

• wan·kel

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘niet vast’ voor het eerst aangetroffen in 1285

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	wankel	wankeler	wankelst
verbogen	wankele	wankelere	wankelste
partitief	wankels	wankelers	-

Bijvoeglijk naamwoord

wankel

1. wat niet stevig staat

   • Binnen een uur zal het veulen proberen te gaan staan, wat in het begin nog wat wankel gaat. 

2. (figuurlijk) onbestendig

Synoniemen

• [1]: labiel, onvast
• [2]: veranderlijk, wisselvallig

Antoniemen

• [1-2]: stabiel

Verwante begrippen

• [1-2]: wankelen, wankelmoedig

Uitdrukkingen en gezegden

• [1]: wankel op zijn benen

• [2]: een wankele gezondheid hebben

dikwijls ziek zijn, vatbaar zijn voor ziekten

Vertalingen

    1. wat niet stevig staat   

Afrikaans: wankelrig (af) Duits: wackelig (de) Engels: shaky (en), jiggly (en)

Noors: ujamn (no), ujevn (no) Nynorsk: ujamn (nn)

stellend	vergrotend	overtreffend
wankel	wankeler	het wankelst

Bijwoord

wankel

1. in wankele wijze
2. (figuurlijk) in onbestendige wijze

Werkwoord

vervoeging van
wankelen

wankel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wankelen
   

   • Ik wankel. 

2. gebiedende wijs van wankelen
   

   • Wankel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wankelen
   

   • Wankel je? 

Gangbaarheid

• Het woord wankel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "wankel" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.