luid

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  luid    (hulp, bestand)
• IPA: / lœyt / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /lœʏ̯t/
  • (Vlaanderen, Brabant): /lœːt/
  • (Limburg): /lœːd/

Woordafbreking

• luid

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘hard klinkend’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1285

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	luid	luider	luidst
verbogen	luide	luidere	luidste
partitief	luids	luiders	-

Bijvoeglijk naamwoord

luid

1. veel lawaai producerend

   ▸ Langzaam nam hij zijn skibril af, keek me rustig aan, draaide het gastenboek naar zich toe en riep met een luide stem door het kleine café: ‘Tim Van Gogh.

Antoniemen

• stil

Hyponiemen

• halfluid, overluid

Afgeleide begrippen

• luiden, luidhals, luidheid, luidklok, luidop, luidruchtig, luidspreker

Vertalingen

    1.   

Duits: laut (de) Engels: loud (en)

Frans: fort (fr), haut (fr)

Werkwoord

vervoeging van
luiden

luid

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van luiden
   

   • Ik luid. 

2. gebiedende wijs van luiden
   

   • Luid! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van luiden
   

   • Luid je? 

Gangbaarheid

• Het woord luid staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "luid" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
luir

luid

1. gebiedende wijs (bevestigend) tweede persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van luir