kosmonaut
- kos·mo·naut
- Leenwoord uit het Russisch, in de betekenis van ‘ruimtevaarder’ voor het eerst aangetroffen in 1961 [1]
- uit het Grieks: kosmos (ruimte) en nautes (zeevaarder)
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | kosmonaut | kosmonauten |
| verkleinwoord | kosmonautje | kosmonautjes |
de kosmonaut m
- (beroep) Russische ruimtevaarder.
1.
- Het woord kosmonaut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kosmonaut" herkend door:
| 91 % | van de Nederlanders; |
| 94 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "kosmonaut" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- (beroep) (ruimtevaart) kosmonaut; een ruimtevaarder
| enkelvoud | meervoud | ||
|---|---|---|---|
| nominatief | kosmonaut | kosmonauti / kosmonauté | |
| genitief | kosmonauta | kosmonautů | |
| datief | korte vorm | kosmonautu | kosmonautům |
| lange vorm | kosmonautovi | ||
| accusatief | kosmonauta | kosmonauty | |
| vocatief | kosmonaute | kosmonauti / kosmonauté | |
| locatief | korte vorm | kosmonautu | kosmonautech |
| lange vorm | kosmonautovi | ||
| instrumentalis | kosmonautem | kosmonauty | |