• kluns
  • Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘sufferd’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1949 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord kluns klunzen
verkleinwoord klunsje klunsjes

de klunsm

  1. (scheldwoord) een onhandig persoon
  2. een gecastreerde ezelshengst
vervoeging van
klunzen

kluns

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klunzen
    • Ik kluns. 
  2. gebiedende wijs van klunzen
    • Kluns! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klunzen
    • Kluns je? 
99 % van de Nederlanders;
97 % van de Vlamingen.[2]