afbijten

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  afbijten    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɑfbɛitə(n)/

Woordafbreking

• af·bij·ten

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  af bw  en  bijten ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
afbijten	beet af	afgebeten
klasse 1	volledig

Werkwoord

afbijten

1. overgankelijk met de tanden verwijderen
2. overgankelijk, (figuurlijk) iemand boos en kortaf toespreken

   ▸ De daaropvolgende zinnen klonken afgebeten.

3. overgankelijk met chemische middelen oplossen

Synoniemen

[2]: afbekken [2]: afblaffen [2]: afkatten

[2]: afsnauwen [2]: berispen

[2]: schelden [2]: toebijten

Afgeleide begrippen

• [3]: afbijtmiddel
• [3]: schoonbijten

Uitdrukkingen en gezegden

• [1]: de spits afbijten / het spits afbijten

als eerste ergens aan beginnen

• van zich afbijten

zich zelf verdedigen; voor zichzelf opkomen

•  In plaats van twee bange muisjes werd hij geconfronteerd met een standvastig duo van wie er één als een getergde leeuw van zich afbeet.  

Vertalingen

    1. met de tanden verwijderen   

Duits: abbeißen (de)

Engels: bite off (en)

    2. (iemand) afsnauwen, berispen, schelden   

Duits: anfauchen (de), anschnauzen (de), schelten (de)

    3. iemand boos en kortaf toespreken   

Duits: abbeizen (de)

Gangbaarheid

• Het woord afbijten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "afbijten" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.