titan

Nederlands

Uitspraak

Geluid: titan (hulp, bestand)
IPA: / ˈtitɑn / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

ti·tan

Woordherkomst en -opbouw

van Latijn Titan, in de betekenis van ‘reus’ aangetroffen vanaf 1626 ^[1] ^[2]

Zelfstandig naamwoord

titan m ^[3]

(mythologie) lid van een geslacht van reuzen uit de Griekse mythologie dat de strijd met de goden aanbond, doch verloor
- Prometheus was de zoon van de titan Japetus. ^[4]
(figuurlijk) een van de veruit sterksten of invloedrijksten op een bepaald gebied
- Potgieter kreeg al dadelijk een sterke indruk van de beroemde Leidse student, die met zijn slordig uiterlijk en gebrek aan ‘wereld’ een titan van de geest was; van zijn afkeer van aanmatiging, zijn omvangrijke kennis en zijn helder oordeel, ook in literaire zaken. ^[5]

Synoniemen

gigant
reus

Afgeleide begrippen

titaan, titaniet, titanisch, titanium

Vertalingen

1.

Engels: titan ^(en)

Spaans: titán ^(es) m

Gangbaarheid

Het woord titan staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "titan" herkend door:

73 %	van de Nederlanders;
71 %	van de Vlamingen.^[6]

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

↑ "titan" in:
Sijs, Nicoline van der
, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
↑ titan op website: Etymologiebank.nl
↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
↑
Spiegel, H.L. (ed. F. Veenstra)
Hert-spiegel. (1992) Verloren, Hilversum; ISBN 906550348X; p. 253; geraadpleegd 2019-04-13
↑
Smit, J.
Leven en werken van E.J. Potgieter 1808-1875. 2e druk (1983) Martinus Nijhoff, Leiden; ISBN 90 247 9121 9; p. 73; geraadpleegd 2019-04-13
↑ Weblink bron Gearchiveerde versie “Word Prevalence Values” op ugent.be

Tsjechisch

Periodiek systeem der elementen (ces)

H

He

Li

Be

B

C

N

O

F

Ne

Na

Mg

Al

Si

P

S

Cl

Ar

K

Ca

Sc

Ti

V

Cr

Mn

Fe

Co

Ni

Cu

Zn

Ga

Ge

As

Se

Br

Kr

Rb

Sr

Y

Zr

Nb

Mo

Tc

Ru

Rh

Pd

Ag

Cd

In

Sn

Sb

Te

I

Xe

Cs

Ba

*

Hf

Ta

W

Re

Os

Ir

Pt

Au

Hg

Tl

Pb

Bi

Po

At

Rn

Fr

Ra

**

Rf

Db

Sg

Bh

Hs

Mt

Ds

Rg

Cn

Nh

Fl

Mc

Lv

Ts

Og

↓

*

La

Ce

Pr

Nd

Pm

Sm

Eu

Gd

Tb

Dy

Ho

Er

Tm

Yb

Lu

**

Ac

Th

Pa

U

Np

Pu

Am

Cm

Bk

Cf

Es

Fm

Md

No

Lr

Uitspraak

IPA: /tɪtan/

Woordafbreking

ti·tan

Zelfstandig naamwoord

titan m onbezield

(element) (scheikunde) titaan, titanium; scheikundig element met symbool Ti en atoomnummer 22. Het is een grijs overgangsmetaal.
«Zubní implantát je malý šroubek z čistého titanu.»
De tandimplantaat is een kleine schroef uit puur titaan.

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	titan	titany
genitief	titanu	titanů
datief	titanu	titanům
accusatief	titan	titany
vocatief	titane	titany
locatief	titanu	titanech
instrumentalis	titanem	titany