don
- don
- Leenwoord uit het Spaans of Italiaans, in de betekenis van ‘heer, eretitel’ voor het eerst aangetroffen in 1577 [1]
- [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | don | dons |
verkleinwoord | - | - |
- een Spaanse, Portugese, Braziliaanse en Italiaanse betiteling, afgeleid van het Latijnse dominus
- Het woord don staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "don" herkend door:
68 % | van de Nederlanders; |
49 % | van de Vlamingen.[5] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "don" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ don op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /doːn/
- Afgeleid van het Proto-Germaanse *dōną
don
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|
zonder lidwoord | met lidwoord | zonder lidwoord | met lidwoord |
don | le don | dons | les dons |
don m
don
don
- IPA: /dɔn/
- don
- Leenwoord uit het Spaans en Italiaans
- don; een adellijke titel en een formele manier om een man aan te spreken in Spanje
- don; een formele manier om een man aan te spreken in Italië
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|
nominatief | don | donové | |
genitief | dona | donů | |
datief | korte vorm | donu | donům |
lange vorm | donovi | ||
accusatief | dona | dony | |
vocatief | done | donové | |
locatief | korte vorm | donu | donech |
lange vorm | donovi | ||
instrumentalis | donem | dony |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
don