apocrief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  apocrief    (hulp, bestand)
• IPA: / apoˈkrif / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• apo·crief

Woordherkomst en -opbouw

• via Middelnederlands apocrifum van Latijn apocryphus, dat teruggaat op Oudgrieks ἀπόκρυφος "verborgen, geheim gehouden"; in de betekenis van ‘niet tot de heilige schriften van het Oude Testament behorend’ aangetroffen vanaf het jaar 1480

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	apocrief	apocriefer	apocriefst
verbogen	apocriefe	apocriefere	apocriefste
partitief	apocriefs	apocriefers	-

Bijvoeglijk naamwoord

apocrief

1. (religie) (van een overgeleverde tekst) volgens een kerkgenootschap niet echt tot de Bijbel behorend

   ▸ Voor zijn grillige Jezus-figuur putte Coetzee uit apocriefe Bijbelverhalen, waarin het kind Jezus zijn leeftijdsgenoten afwisselend treitert en geneest.

   ▸ Willem van Oranje werd hierbij vaak met een reeks geliefde oudtestamentische helden vergeleken, zoals Mozes, David of Judas de Makkabeeër, de hoofdpersoon uit het eerste deel van een toen nog niet apocrief geacht bijbelboek.

2. (bij uitbreiding) niet als gezaghebbend erkend, ongeloofwaardig, niet echt

   ▸ Wanneer een verhaal ongeloofwaardig is maar wel bekend is omdat het al tijden rond gaat, wordt wel eens gezegd dat het om een ‘apocrief’ verhaal gaat.

   ▸ In het kleiige Waals-Brabant, daar moet ik die grotten zoeken. Ik geloof het niet, volgens mij is het verhaal over die Brabantse grotten apocrief.

Schrijfwijzen

• apocryph (officiële spelling tot 1864 in Vlaanderen en 1883 in Nederland)

Antoniemen

• [1] canoniek

Typische woordcombinaties

• [1] apocriefe boeken
  deuterocanonieke boeken

Verwante begrippen

• Bijbel
• Septuagint

Vertalingen

    1. niet als gezaghebbend erkend   

Deens: apokryfe (da) Duits: apokryphen (de) Engels: apocrypha (en) Frans: apocryphe (fr) Italiaans: apocrifo (it) Latijn: apocrypha (la)

Noors: apokryfer (no) Oekraïens: апокрифи (uk) Pools: apokryf (pl) Portugees: apócrifos (pt) Spaans: apócrifo (es) Zweeds: apokryferna (sv)

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	apocrief	apocriefen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de apocrief m

1. overgeleverde tekst die volgens een kerkgenootschap niet echt tot de Bijbel behoort

   ▸ Het grote bezwaar tegen de aanduiding Rijmbijbel is de geïmpliceerde maar misleidende suggestie dat we met een berijming van de bijbel te maken zouden hebben, terwijl het in werkelijkheid gaat om een bewerking van de 'Historia Scholastica'. Een essentieel verschil, daar Comestor zich beperkt tot de (letterlijke uitleg van de) historische boeken van het Oude Testament, de apocriefen en de evangeliën.

2. schrijver van een van de overgeleverde teksten volgens een kerkgenootschap niet echt tot de Bijbel behoren

   ▸ 't Geldt hier immers een apocrief en geen bijbelschrijver?

Gangbaarheid

• Het woord apocrief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "apocrief" herkend door:

59 %	van de Nederlanders;
47 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.