vermoeden

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  vermoeden    (hulp, bestand)
• IPA: /vərˈmudə(n)/

Woordafbreking

• ver·moe·den

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘veronderstellen’ voor het eerst aangetroffen in 1254
• afgeleid van moed met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -en

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	vermoeden	vermoedens
verkleinwoord	(vermoedentje)	(vermoedentjes)

Zelfstandig naamwoord

het vermoeden o

1. een waarschijnlijke waarheid

   • Een vermoeden is een bewering waarvan men denkt dat deze waar is, zonder daarvan zeker te zijn. 

   ▸ Mijn vermoeden zou zijn dat u zijn gezelschap kunt waarderen. Hij is een eminent geleerde.'

   ▸ Minister Micky Adriaansens van Economische Zaken wil dat eenmanszaken hun vestigingsadres straks volledig kunnen afschermen in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel (KVK). Ondernemers moeten als alternatief dan wel een postadres registreren. KVK schermt nu al op verzoek af bij een vermoeden van dreiging.

   ▸ Het was zo'n onschuldige opmerking dat van iedereen in de kamer alleen Oscar en Ingeborg onraad vermoedden en elkaar snel een waarschuwende blik toewierpen.

2. een stelling zonder bewijs

   • In de wiskunde is een vermoeden een wiskundige uitspraak waarvan wiskundigen denken dat deze waar is, terwijl er nog geen sluitend bewijs voor gevonden is. 

Hyponiemen

• nietsvermoeden, rechtsvermoeden, schuldvermoeden

Afgeleide begrippen

• vermoedelijk

Uitdrukkingen en gezegden

Een donkerbruin vermoeden hebben.

• Het kan volgens de uitspreker ervan over een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijkheid beschikken.

Vertalingen

    1. een waarschijnlijke waarheid   

Chinees: 猜想 (zh) Deens: vormodning (da) Duits: Vermutung (de) v Engels: suspicion (en), supposition (en), conjecture (en) Frans: conjecture (fr) v Hongaars: sejtés (hu) Italiaans: congettura (it) v

Portugees: conjectura (pt) v Russisch: Гипотеза (ru) Schots-Gaelisch: baralachas (gd) Spaans: presunción (es) v, suposición (es) v Thai: ข้อความคาดการณ์ (th) Zweeds: förmodan (sv)

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
vermoeden	vermoedend
-	vermoed
-	vermoedelijk

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
vermoeden	vermoedde	vermoed
zwak -d	volledig

Werkwoord

vermoeden

1. overgankelijk een gedachte koesteren waarvan men niet zeker is maar die een zekere waarschijnlijkheid inhoudt

   • Resistentie werd vermoed in ten minste een aantal gevallen. 

   ▸ De stank deed vermoeden dat er vroeger duidelijk te veel was gerookt in de kamer.

Synoniemen

• veronderstellen

Vertalingen

    1. een gedachte koesteren waarvan men niet zeker is maar die een zekere waarschijnlijkheid inhoudt   

Duits: vermuten (de) Engels: suspect (en), suppose (en)

Frans: supposer (fr) Spaans: suponer (es), presentir (es)

Gangbaarheid

• Het woord vermoeden staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vermoeden" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.