tijgen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  tijgen    (hulp, bestand)

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
tijgen	tijgend
tocht	getogen

Woordafbreking

• tij·gen

Woordherkomst en -opbouw

[1] erfwoord afkomstig van: Oudnederlands: tian Germaans: *teuhan- Indo-Europees: *deuk-, *duk-, *douk-

Verwant in Germaans: West: Duits: ziehen

Verwant in Romaans: Italiaans: ducere, Latijn: ducere

Verwant in andere Indo-Europese talen: Albanees: nduk Welsh: dwyn

• In de betekenis van ‘trekken, beginnen’ voor het eerst aangetroffen in 1477
• Weiland (1810) onderscheidt twee werkwoorden. "Tiegen" ging later op in "tijgen".
  • tijgen-teeg-getegen (Middelnederlands: tiën): beschuldigen
    • vgl. tuigen (getuigen, overtuigen)
  • tiegen-toog-getogen: erop uit trekken, iem. ergens naartoe leiden

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
tijgen	teeg	getegen
klasse 1	volledig

Werkwoord

tijgen

1. (verouderd) beschuldigen

Afgeleide begrippen

1. tijgen: aantijgen, aantijging, beticht worden
2. tijgen (tiegen): tocht, teugel

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
tijgen	toog	getogen
klasse 2	volledig

Werkwoord

tijgen

1. (verouderd) ergens naartoe gaan

   • Zij tijgen 's zondags tweemaal ter kerke. 

2. (verouderd) aan iets beginnen

   • Wij tijgen aan het werk. 

Hyponiemen

• [1] trekken, gaan, heentijgen, overtijgen, uittijgen

Vertalingen

    1.   

Spaans: partir (es), salir (es)

    2. aan iets beginnen   

Engels: start out (en)

Spaans: arrancar (es)

Gangbaarheid

• Het woord tijgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "tijgen" herkend door:

43 %	van de Nederlanders;
38 %	van de Vlamingen.