offensief

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘aanvallend’ voor het eerst aangetroffen in 1587 ^[1]
afgeleid van offensie met het achtervoegsel -ief ^[2]

het offensief o

(militair) een aanvallende actie
- Het geslaagde Italiaanse offensief, de Engelsen in Doornik, de Amerikanen in Chátillon... het was duidelijk dat ze op de goede weg zaten. ^[3]
▸ Over deze dingen konden ze het hebben omdat iedereen het erover eens was, hier kon geen ruzie over ontstaan. Anders lag het met de offensieven van Duitsland in het westen.^[4]
(figuurlijk) niet militaire aanval
▸ Na de ochtendvergadering van acht uur trokken Eric, Ariadne en de laatst aangesloten partner Jens Ehrenberg zich een halve dag terug om het offensief te gaan plannen tegen éer, roem en de zege van de rechtvaardigheid', zoals ze het, misschien wat roekeloos, al waren begonnen te noemen.^[5]

1.

offensief

aanvallend
▸ De Deense Appels hadden de offensieve stap gemaakt naar een soort criminaliteit dat voor zover men wist niet voorkwam in Zweden.^[5]
beledigend

1. aanvallend

Het woord offensief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.^[6]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	offensief	offensieven
verkleinwoord	offensiefje	offensiefjes