idioot

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gek’ voor het eerst aangetroffen in 1857 ^[1]
Van het Latijnse idiōta ("idioot"), dat komt van het Oudgriekse ἰδιώτης (idiōtēs, "onopgevoede; leek"), dat komt van ἴδιος (idios, "zichzelf, privaat, apart").

idioot

(medisch) zwakzinnig in de hoogste graad
- Daar woont een naar mijn mening idiote man.
(pejoratief) dwaas, mal
- Dat was echt een idiote actie.

1. zwakzinnig in de hoogste graad

de idioot m

(medisch) iemand die zwakzinnig is in de hoogste graad
(pejoratief) iemand die heel dom is
- Veel mensen noemen hem een idioot.
▸ Ondanks alle waarschuwingen van Mutti om geen schandaal te veroorzaken bij de diploma-uitreiking was ze er toch buitengewoon goed in geslaagd, ze had een gecommitteerde op de grofst mogelijke manier beledigd door hem zowel een idioot als een nazi te noemen en kreeg komisch genoeg als straf een lager cijfer voor Duits.^[2]
(pejoratief) scheldwoord voor iemand met een afwijkend standpunt of van afwijkend gedrag
- Wat ben jij toch een idioot.

1. iemand die een grote maat van zwakzinnigheid heeft

Het woord idioot staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.^[3]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	idioot	idioten
verkleinwoord	idiootje	idiootjes