horloge

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘zakuurwerk, polshorloge’ voor het eerst aangetroffen in 1688 ^[1]
Leenwoord uit het Frans (horloge), waarbij de betekenis is verschoven van "uurwerk" naar "polshorloge". Uiteindelijk afgeleid van het Griekse horologion, van horo (tijd) en logos (o.a. getal).

het horloge o

(tijdrekening) een draagbaar voorwerp waarop de tijd kan worden afgelezen
- Ik ben mijn horloge vergeten.

1. een draagbaar voorwerp waarop de tijd kan worden afgelezen

Het woord horloge staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[2]

horloge v

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	horloge	horloges
verkleinwoord	horlogetje	horlogetjes

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
horloge	l'horloge	horloges	les horloges