deuterium
- deu·te·ri·um
- Leenwoord uit het modern Latijn, in de betekenis van ‘zware waterstof’ voor het eerst aangetroffen in 1942 [1]
- van Latijn deuterium[2]
het deuterium o
- (scheikunde) een isotoop van waterstof
1. een isotoop van waterstof
- Het woord deuterium staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "deuterium" herkend door:
| 53 % | van de Nederlanders; |
| 50 % | van de Vlamingen.[3] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "deuterium" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ deuterium op website: Etymologiebank.nl
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- van Oudgrieks δεύτερος (déuteros) "tweede" met het achtervoegsel -ium; een verwijzing naar de atoommassa van deze isotoop[1]
deuterium o
- (neologisme), (scheikunde), deuterium
- de·u·te·ri·um
deuterium o
- (scheikunde) deuterium; een isotoop van waterstof met in de kern één neutron en één proton
- D
- 2H
- Zie Wikipedia voor meer informatie.