blow

Niet te verwarren met: blów, błöw

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  blow    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• blow

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Engels. In de betekenis van ‘trek aan marihuanasigaret’ voor het eerst aangetroffen in 1984

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	blow	blows
verkleinwoord	blowtje	blowtjes

Zelfstandig naamwoord

de blow m

1. trekje aan een joint

   • Het is tijd voor een blow. 

2. een joint

Afgeleide begrippen

• blowen

Werkwoord

vervoeging van
blowen

blow

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blowen
   

   • Ik blow. 

2. gebiedende wijs van blowen
   

   • Blow! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blowen
   

   • Blow je? 

Gangbaarheid

• Het woord blow staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blow" herkend door:

85 %	van de Nederlanders;
77 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Engels

Uitspraak

• Geluid:  blow (US)    (hulp, bestand)

enkelvoud	meervoud
blow	blows

Zelfstandig naamwoord

Woordherkomst en -opbouw

• Van Middelengels blouen, Angelsaksisch blawan. Verder te herleiden tot Protogermaans * *blæ-anan, Indo-Europees *bhle-. Waarschijnlijk cognaat met Duits blähen / bleuen, Nederlands blaaien / blazen / blouwen, Gotisch bliggwan, Latijn flare, Oudarmeens բեղուն.

blow

1. klap, slag [1]
2. tegenslag
3. (meteorologie) windvlaag
4. blow, trekje
5. cocaïne, wiet

vervoeging
onbepaalde wijs	to  blow
he/she/it	blows
verleden tijd	blew
voltooid deelwoord	blown
onvoltooid deelwoord	blowing
gebiedende wijs	blow

Werkwoord

blow

1. blazen
2. ontploffen
3. onpersoonlijk, onovergankelijk, (meteorologie) waaien
4. overgankelijk pijpen

Afgeleide begrippen

• blowjob

enkelvoud	meervoud
blow	blows

Zelfstandig naamwoord

Woordherkomst en -opbouw

• Van Angelsaksisch blowan. Verder te herleiden tot Protogermaans *blæ-, Indo-Europees *bhel-. Cognaat met Oudfries bloia, Duits blühen, Nederlands bloeien.

blow

1. (verouderd), (plantkunde) bloei (van bloesem e.d.)

vervoeging
onbepaalde wijs	to  blow
he/she/it	blows
verleden tijd	blew
voltooid deelwoord	blown
onvoltooid deelwoord	blowing
gebiedende wijs	blow

Werkwoord

1. onovergankelijk, (plantkunde), (verouderd) bloeien