blaffen

1. geluid maken dat kenmerkend is voor een hond

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  blaffen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈblɑfə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• blaf·fen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘het natuurlijke geluid van honden maken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
blaffen	blafte	geblaft
zwak -t	volledig

Werkwoord

blaffen

1. inergatief (dierengeluid) geluid maken dat kenmerkend is voor een hond

   • Die hond blaft al de hele dag. 

2. inergatief, (figuurlijk), (informeel) redeloos praten of schreeuwen

   • Wat sta je te blaffen? 

Synoniemen

• [2] snauwen, tieren

Hyponiemen

• [2] aanblaffen, afblaffen, overblaffen, toeblaffen

Afgeleide begrippen

• [1] blaffer, blafhoest, geblaf
• [2] afblaffen

Uitdrukkingen en gezegden

• Blaffende honden bijten niet

Gezegd van mensen die flink tekeergaan maar niet zo gauw kwaad doen

Vertalingen

    1. geluid maken dat kenmerkend is voor een hond   

Deens: gø (da) Duits: bellen (de) Engels: bark (en) Italiaans: abbaiare (it)

Noors: bjeffe (no) Nynorsk: bjeffe (nn) Spaans: ladrar (es) Welsh: cyfarth (cy)

Gangbaarheid

• Het woord blaffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "blaffen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

Niet te verwarren met: blaffet

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / blɑfən /

Woordafbreking

• blaf·fen

Naar frequentie	2754

Zelfstandig naamwoord

blaffen

1. nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van blaff