bastaard

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onwettig kind, rasloos dier’ voor het eerst aangetroffen in 1273 ^[1]
afgeleid van het oud-Franse bastard (met het achtervoegsel -aard) ^[2] ^[3]

de bastaard m

de tegenwoordig niet meer gangbare aanduiding voor een kind dat niet geboren is uit een wettig huwelijk
- Vooral in de Germaanse stammen, en daarna in de landen die zich op het Germaanse recht oriënteerden, was de bastaardij een schandvlek en bastaarden werden niet toegelaten tot veel beroepen. Ook de Katholieke Kerk nam het Germaanse gebruik over en bastaarden konden slechts met een bijzondere dispensatie priester worden
een dier dat niet zuiver van één ras of soort is
een plant die door kruising is ontstaan

1. een kind dat niet geboren is uit een wettig huwelijk

Het woord bastaard staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[4]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bastaard	bastaarden, bastaards
verkleinwoord	bastaardje	bastaardjes