aanklagen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
aanklagen	aanklagend
aanklacht	aangeklaagd
aanklager
aangeklaagde

Uitspraak

• Geluid:  aanklagen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈaɲklaɣə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• aan·kla·gen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  aan vz  en  klagen ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
aanklagen	klaagde aan kloeg aan	aangeklaagd
klasse 6 zwak -d gemengd	volledig

Werkwoord

aanklagen

1. overgankelijk, (juridisch) iemands handelingen bij een gerechtelijke instantie aanhangig maken.

   • De vechtende mannen werden aangeklaagd door de cafébaas van wie het café was vernield. 

Vertalingen

    1. iemands handelingen bij een hof aanhangig maken met een officiële beschuldiging   

Engels: accuse (of) (en), indict (en) Esperanto: kulpigi (eo) Frans: accuser (fr), (door de onderzoeksrechter) mettre en examen (fr) Italiaans: accusare (it)

Noors: anklage (no) Oudnoords: bregða Spaans: acusar (es), inculpar (es), denunciar (es)

Gangbaarheid

• Het woord aanklagen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "aanklagen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.