uitbundig

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  uitbundig    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• uit·bun·dig

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘bovenmatig’ voor het eerst aangetroffen in 1642
• afgeleid van het Duitse ausbündig met het achtervoegsel -ig

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	uitbundig	uitbundiger	uitbundigst
verbogen	uitbundige	uitbundigere	uitbundigste
partitief	uitbundigs	uitbundigers	-

Bijvoeglijk naamwoord

uitbundig

1. het gewone of de maat overschrijdend, buitensporig, bovenmatig
2. op drukke, opgewonden wijze gevoelens uitend

   • Sommigen hadden het nog wel over een robbertje vechten met de vijand, maar in de lagere regionen waar Albert en zijn kameraden zaten, was men sinds de overwinning van de geallieerden in Vlaanderen, de bevrijding van Lille, de Oostenrijkse aftocht en de capitulatie van de Turken meestal een stuk minder uitbundig dan de officieren.  
   • Tussen de aanvoerders, Damaaf aan zijn rechterkant en Ruald aan de linker, liep Nemo met Schoonheid op zijn schouder door de uitbundig versierde straten van Perspektivum. 

Synoniemen

• [1] abundant, overvloedig, rijk, rijkelijk, weelderig, welig
• [2] enthousiast, geestdriftig

Afgeleide begrippen

• uitbundigheid

Vertalingen

    1. het gewone of de maat overschrijdend   

Engels: abundant (en), copious (en), plentiful (en), profuse (en)

Spaans: abundante (es)

    2. enthousiast   

Engels: enthusiastic (en)

Spaans: acalorado (es)

Bijwoord

uitbundig

1. in ruime mate

   ▸ Ik liep naar de achterkamer en liet mij achterovervallen op het wufte hemelbed. Het veerde uitbundig mee, zoals alleen hotelbed den meeveren.

Gangbaarheid

• Het woord uitbundig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "uitbundig" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.