schutter

Niet te verwarren met: Schutter

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  schutter    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈsxʏtər / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• schut·ter

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid met nultrap en umlaut bij de wortel van het werkwoord schieten met het achtervoegsel -er, oorspronkelijk afkomstig van schuttre (iemand die met pijl en boog schiet), in de betekenis van ‘persoon die schiet’ aangetroffen vanaf 1240

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	schutter	schutters
verkleinwoord	schuttertje	schuttertjes

Zelfstandig naamwoord

de schutter m

1. iemand die een schiettuig bedient

   • Er klonk een schot, maar waar de schutter zich bevond was niet duidelijk. 

2. (sport) iemand die de bal tracht in het doel te doen belanden, veelal van enige afstand

   • Hij stond bekend als een uitstekend schutter. 

Verwante begrippen

• mannelijke vorm van schutster

Hyponiemen

   

Boogschutter boogschutter boordschutter busschutter carbidschutter cornerschutter geweerschutter haakschutter handboogschutter kruisboogschutter prijsschutter scherpschutter sluipschutter sportschutter staartschutter strafcornerschutter topschutter

Afgeleide begrippen

   

schutteren schutterkoning schutterlijk schutterplichtig schuttersdoek schuttersdoelen schuttersfeest schuttersgilde schutterskoning schutterslijst schuttersput schuttersputje schuttersstuk schuttersveld schuttersvis schuttersvissen

Werkwoord

vervoeging van
schutteren

schutter

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schutteren
   

   • Ik schutter. 

2. gebiedende wijs van schutteren
   

   • Schutter! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schutteren
   

   • Schutter je? 

Gangbaarheid

• Het woord schutter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schutter" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.