nuntius
- nun·ti·us
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘pauselijk ambassadeur’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1602 [1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | nuntius | nuntiussen nuntii |
verkleinwoord | nuntiusje | nuntiusjes |
de nuntius m
- (religie) de pauselijke vertegenwoordiger
1.
- Het woord nuntius staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "nuntius" herkend door:
45 % | van de Nederlanders; |
64 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "nuntius" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
nūntius m
nūntius m
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | nūntius | nūntiī |
genitief | nūntiī | nūntiōrum |
datief | nūntiō | nūntiīs |
accusatief | nūntium | nūntiōs |
vocatief | nūntie | nūntiī |
ablatief | nūntiō | nūntiīs |