louche

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  louche    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• lou·che

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onguur’ voor het eerst aangetroffen in 1917.
• Van het Frans louche “onguur”, “verdacht”.

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	louche	loucher	louchest
verbogen	-	louchere	loucheste
partitief	louches	louchers	-

Bijvoeglijk naamwoord

louche

1. onguur, verdacht, met een slechte reputatie

Synoniemen

• onguur, verdacht

Vertalingen

    1. onguur, verdacht, met een slechte reputatie   

Duits: dubios (de), fragwürdig (de), suspekt (de), zwielichtig (de) Engels: louche (en)

Frans: louche (fr) Spaans: sospechoso (es), turbio (es)

Gangbaarheid

• Het woord louche staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "louche" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.

Frans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /luʃ/

Woordherkomst en -opbouw

• [A] Ontwikkeld uit de vrouwelijke vorm losche van Oudfrans lois, uit Latijn luscus “eenogig”, “blind aan één oog”, aangetroffen vanaf de 12e eeuw.
• [B] Ontleend aan Oudfrankisch lōdia “grote lepel” (verwant aan Nederlands loet), aangetroffen vanaf de 13e eeuw.

	enkelvoud	meervoud
mannelijk  /   vrouwelijk	louche	louches

Bijvoeglijk naamwoord

[A] louche

1. (medisch), (optica) slechtziend, scheel kijkend
2. (scheikunde) troebel door een neerslag in een vloeistof (suspensie)
3. (figuurlijk) onguur, verdacht

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
louche	la louche	louches	les louches

Zelfstandig naamwoord

[B] louche v

1. (kookkunst) pollepel
2. (spreektaal) hand, klauw, poot

   «Je lui ai serré la louche et j'ai foutu le camp.»

   Ik gaf hem een poot en ik ben er vandoor gegaan.