cadens
- ca·dens
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘reeks akkoorden ter afsluiting van muziekstuk’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1739 [1] [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | cadens | cadensen |
| verkleinwoord | - | - |
- (muziek) een opeenvolging van tonen of akkoorden, die de toonsoort definieert en daarmee een voorlopig of definitief rustpunt in de muziek betekent
- Het woord cadens staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "cadens" herkend door:
| 48 % | van de Nederlanders; |
| 56 % | van de Vlamingen.[3] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "cadens" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ cadens op website: Etymologiebank.nl
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /ˈka.dens/
- ca·dens
| vervoeging van |
|---|
| cadere |
cadens
- actief participium praesens van cadere
- vallend, voorvallend
| enkelvoud | meervoud | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | |
| nominatief | cadēns | cadēns | cadēns | cadentēs | cadentēs | cadentia |
| genitief | cadentis | cadentis | cadentis | cadentium | cadentium | cadentium |
| datief | cadentī | cadentī | cadentī | cadentibus | cadentibus | cadentibus |
| accusatief | cadentem | cadentem | cadente | cadentēs | cadentēs | cadentia |
| ablatief | cadentī | cadentī | cadentī | cadentibus | cadentibus | cadentibus |
| vocatief | cadēns | cadēns | cadēns | cadentēs | cadentēs | cadentia |
| Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): cadentior | ||||||
| Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): cadentissimus | ||||||