briesen

Nederlands

In de betekenis van ‘brullen, hoorbaar ademen van paard’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
[zelfstandig naamwoord] van Jiddisch ^[2]

briesen

inergatief hard spreken of schelden, tekeergaan
- "Daar is de deur" brieste hij woedend.
inergatief (paarden) korte, krachtige uitstoot van adem

1. tekeergaan

2. geluid van dieren

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

de briesen mv

Het woord briesen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

88 %	van de Nederlanders;
88 %	van de Vlamingen.^[3]