spor
- Afgeleid van het Proto-Germaanse *spurą
spor o
- spoor; afdruk
spor
- spoor; metalen punt of getand wieltje aan de hiel van de rijlaars
- spor
- Afgeleid van het Proto-Slavische *sъporъ
- geschil, conflict
- «Došlo ke sporu mezi Velkou Británií a Francií.»
- Het kwam tot een conflict tussen Groot-Brittannië en Frankrijk.
- «Došlo ke sporu mezi Velkou Británií a Francií.»
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | spor | spory |
| genitief | sporu | sporů |
| datief | sporu | sporům |
| accusatief | spor | spory |
| vocatief | spore | spory |
| locatief | sporu | sporech |
| instrumentalis | sporem | spory |
- dostat se do sporu – in conflict geraken
- mít spor, mít spor s kým
- soudní spor monbezield
- urovnat spor – een geschil beslechten
- vést spor, vést spor s kým
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
spor
- spor
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | spor | sporlar |
| genitief | sporun | sporların |
| datief | spora | sporlara |
| accusatief | sporu | sporları |
| locatief | sporda | sporlarda |
| ablatief | spordan | sporlardan |
spor