roba
- ro·ba
roba v
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | roba | |||
genitief | ||||
datief | ||||
accusatief |
roba v
vervoeging van |
---|
robar |
roba
- derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van robar
- gebiedende wijs (bevestigend) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van robar
- IPA: /rɔba/
- ro·ba
roba v
- (dialect) vrouw
- (dialect) echtgenote
- (verouderd) slavin, lijfeigene
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | roba | roby |
genitief | roby | rob |
datief | robě | robám |
accusatief | robu | roby |
vocatief | robo | roby |
locatief | robě | robách |
instrumentalis | robou | robami |
- Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch / Duits)
roba
- genitief enkelvoud van rob
- accusatief enkelvoud van rob