• ro·ba

roba v

  1. (kleding) jurk
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   roba                    
genitief                        
datief                        
accusatief                        


roba v

  1. (verouderd) slavin, lijfeigene


vervoeging van
robar

roba

  1. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van robar
  2. gebiedende wijs (bevestigend) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van robar


  • ro·ba

roba v

  1. (dialect) vrouw
  2. (dialect) echtgenote
  3. (verouderd) slavin, lijfeigene

roba

  1. genitief enkelvoud van rob
  2. accusatief enkelvoud van rob