piger
- pi·ger
piger, mv
- onbepaalde vorm nominatief meervoud van pige
piger
- (spreektaal) snappen, begrijpen
- «T'as pigé?»
- Gesnapt? [1]
- «T'as pigé?»
- IPA:
piger
enkelvoud | meervoud | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | |
nominatief | pigrus | pigra | pigrum | pigrī | pigrae | pigra |
genitief | pigrī | pigrae | pigrī | pigrōrum | pigrārum | pigrōrum |
datief | pigrō | pigrae | pigrō | pigrīs | pigrīs | pigrīs |
accusatief | pigrum | pigram | pigrum | pigrōs | pigrās | pigra |
ablatief | pigrō | pigrā | pigrō | pigrīs | pigrīs | pigrīs |
vocatief | pigre | pigra | pigrum | pigrī | pigrae | pigra |
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): pigrior | ||||||
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): pigrissimus |