mne
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|
nominatief | lange vorm | já | my |
genitief | korte vorm | mě | nás |
lange vorm | mne | ||
na voorzetsel | |||
datief | korte vorm | mi | nám |
lange vorm | mně | ||
na voorzetsel | |||
accusatief | korte vorm | mě | nás |
lange vorm | mne | ||
na voorzetsel | |||
vocatief | lange vorm | - | - |
locatief | na voorzetsel | mně | nás |
instrumentalis | korte vorm | mnou | námi |
lange vorm | |||
na voorzetsel |
- mne
mne
- mij; 1e persoon accusatief enkelvoud van já
- «Vidíte mne?»
- Zien ze me?
- «Vidíte mne?»
- van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)
mne
- derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van het (im)perfectieve werkwoord mnout