• kop·pel
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘stel, paartje’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1599 [1]
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gordel, band’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1252 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord koppel koppels
verkleinwoord koppeltje koppeltjes

het koppelo

  1. tweetal
  2. aantal bij elkaar behorende dieren of zaken
  3. (natuurkunde) stelsel van twee in absolute zin gelijke en evenwijdige krachten, waarvan de werklijnen niet samenvallen en die in tegengestelde richting werken
  4. twee mensen die met elkaar een relatie hebben of met elkaar getrouwd zijn
enkelvoud meervoud
naamwoord koppel koppels
verkleinwoord koppeltje koppeltjes

de koppelv / m

  1. draagriem, vooral om een sabel, bajonet enz. aan te dragen
vervoeging van
koppelen

koppel

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van koppelen
    • Ik koppel. 
  2. gebiedende wijs van koppelen
    • Koppel! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van koppelen
    • Koppel je? 
100 % van de Nederlanders;
100 % van de Vlamingen.[2]