attributief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  attributief    (hulp, bestand)
• IPA: /ɑtrɪbʏˈtif/

Woordafbreking

• at·tri·bu·tief

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van attributie met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Franse attributif of daarvoor van het Latijnse 'attributivum'

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	attributief	attributiever	attributiefst
verbogen	attributieve	attributievere	attributiefste
partitief	attributiefs	attributievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

attributief

1. toekennend, toeschrijvend, toedelend
2. de eigenschap hebbend van een attribuut of fungerend als attribuut
3. (taalkunde) bijvoeglijke bepaling, attribuut (woordgroep die een eigenschap definieert van een gerelateerd element)

   Een groot huis.

   In deze zin staat groot vóór huis, dus is groot hier attributief.

   Het huis is groot.

   In deze zin staat groot ná huis, dus is groot hier predicatief.

Antoniemen

• predicatief

Vertalingen

    1. wanneer het voor een zelfstandig naamwoord geplaatst wordt   

Duits: attributiv (de) Engels: attributive (en) Frans: épithète (fr) m Italiaans: attributivo (it) m

Spaans: atributivo (es) m Tsjechisch: atributivní (cs), přívlastkový (cs) Zweeds: attributiv (sv)

Gangbaarheid

• Het woord attributief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "attributief" herkend door:

63 %	van de Nederlanders;
78 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.